16 Απριλίου 2011

Τοσο βαθεια σ'αγαπω που μπορει.....



Το ρολοι έδειχνε 3 και 30....
-Σχόλασε,μονολογησα.Η φιλη μου διπλα με κράτησε αγκαλία <<κλάψε ,καλο θα σου κάνει>> μου ειπε και ξέσπασα σε κλάματα....ένιωθα φοβισμένη και μόνη Καθε  τι μου θυμιζε εσένα η μουσικη που  ακουγα τυχαια τα προσωπα που συναντουσα οι καταστασεις που αλλοι ζουν και εγω ονειρευομουν μεχρι και πρν λιγες ωρες μαζί σου!!!!
Εφυγα απο το σπιτι της φιλης μου σχεδον χαμενη περπάτησα απο αμπελόκηπους μεχρι Αριστοτέλους, με ενα τσιγαρο στο στόμα.  το στομαχι μου αδειο τα ποδια μου σέρνονταν, οι ανθρωποι με κοιτουσαν περίεργα γτ έμοιαζα σαν χαμένη....  ΗΜΟΥΝ χαμένη και ΕΙΜΑΙ χαμένη. περπάτησα  μεχρι το περίπτερο ξανα πηρα πακέτο και περπάτησα μεχρι την νεα παραλια... καθισμενη εκει κοιτουσα ξανα και ξανα τον ουρανο να βραδιάζει.... εβλεπα την τελευταια κληση σου..... ξανα  και ξανα  εκανα πως σε καλουσα και πριν ακουστει το πρωτο μπιπ εγω την ακυρωνα... ξανα και ξανα και ξανα.... μεχρι που σκοτεινιασε σχεδον για τα καλα......

Ξεκινησα να γυρισω σπιτι μου, στο λεωφοριο με επιασαν κλαματα κατω απο τα γυαλια ηλιου που δεν τα ειχα βγαλει γιατι τα ματια μου ητν πρησμενα αυπνα  κουρασμενα σαν να περασαν σε λιγες ωρες 10 χρονια απο πανω τους... ανθρωποι καθονταν γυρω μου με κοιτουσαν εβλεπαν τα δακρυα και  πηγαιναν σε αλλη θεση.... κανεις δεν μου εδωσε κατι να σκουπισω τα ματια μου που ετρεχαν χωρις ηχο....

Τσιριζα μεσα μου ουρλιαζα.... ''ΣΕ ΜΙΣΩΩΩ''   εβριζα  εριχνα καταρες μα ηξερα πως τιποτα δεν μπορουσε απο αυτα να ειναι αληθεια.....  Σε αγαπαω με ολη την καρδια μου με οτ κορμι μου με την ψυχη μου......

Μολις κατεβηκα απο το λεωφοριο  συναντησα τον πατερα μου..
<< θυμασαι που ειπαμε θα μιλησουμε μονο για τον Ενα?>> καπως ετσι του τα ειπα όλα....  η ψυχη μου  ελαφρυνε μα ειναι κομματια  τοσα πολλα που δεν μπορω να τα κολλησω.....

''ξέρω. μας τραβάνε οι περίεργοι, οι σκοτεινοί, οι παράξενοι, οι πνευματώδεις. αυτό που έχω διαπιστώσει γι' αυτούς όμως είναι πως είναι μοναχικοί, κλειστοί στον εαυτό τους, με ερωτηματικά και πολλές κλειδαριές. κι αν το σκεφτείς, κάπως έτσι δεν είμαστε κι εμείς?

οπότε...μάλλον κάτι διαφορετικό χρειαζόμαστε κι ας είναι και χοντροκομμένο...

;);)''
αυτη ηταν μια λυτρωτικη απαντηση  απο την angelina που με εκανε να δω... πολλα πραγματα.....
Δεν θα αφησω την ζωη μου πισω... μα θα σε περιμενω...
Τοσο πολυ σαγαπω που μπορει και να μαθω μακρια σου για σενα να ζω τοσο βαθεια σαγαπω που μπορει και να αντεξω μακρια σου να ζω..........
Ι WILL LOVE YOU FOR ALL ETERNITY BUT NOT FOR EVER......

2 σχόλια:

  1. Πασχαλινές δέξου ευχές, απο τη καρδια βγαλμένες, ολες οι μέρες της ζωής σου να΄ναι αναστημένες!
    ΚΑΛH ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το χω νιωσει και εγω αυτο, η αληθεια ειναι οτι το αρχικο συναισθημα δεν το θελεις ποτε σχεδον γιατι αγαπας τοσο πολυ που ποναει, αλλα, μερικα πραγματα δεν μπορεις να τα αποφυγεις, υπεροχο κειμενο.. σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

πες μου ότι εποχή και να είναι....