03 Οκτωβρίου 2013

Όσα τόσα





Oόσα έκρυψα πίσω απο τρεις τελίτσες
όσα έπνιξα με ένα τσιγάρο
οσα βούλιαξα σε ενα τραγούδι
όσα ζήτησα πίσω από ένα εντάξει
όσα τρόμαξα με μια αυθόρμητη σκέψη
όσα ζήλεψα για μια θέση
όσα θυμήθηκα με ένα πρέπει
όσα αγάπησα για μια στιγμή
όσα ποτέ μου δεν θα πω
όσα ποτέ δεν θα γράψω
όσα θα έκανα
όσα θα σκεφτόμουν
όσα ήδη σκεφτηκα κάπου



σταμάτησε να πληκτρολογεί τα χέρια της κρύωναν , αυτο της άρεσε η βολική αίσθηση του να ξερει οτι μπορεί να προστατευθεί απο το κρυο αλλά ποτέ της δεν το έκανε. το γιατί ουτε εκείνη το γνώριζε. Πίσω κάπου στους ήχους του δωματίου παίζει μουσική ακούγονται φωνές  μυρίζει  τσιγάρο και βανίλια....και σκέφτηκε πόσο της λείπει να μιλήσει στο τηλέφωνο να ακούσει το κουδούνισμα του τηλεφώνου και να αφήσει τον εαυτό της σε μια ακατάσχετη πολυλογία για βλακείες για χαζοθεματακια  να μιλήσει για τον εαυτο της να πει βλακείες και να γελάσει αλλα ειναι η ώρα λίγο περασμένη για να την καλέσει κάποιος και όμως είναι τόσο ωραια η πιθανότητα οτι μπορεί...


Καημένα λεπτά να περνάτε άδικα πόσο βίαιη κατρακυλα