12 Δεκεμβρίου 2012

Λόγια της Παραλιας








Τι κι αν σήμερα είχε κρύο εγώ ήθελα να να έρθω να κάτσω εδώ μόνη μου να ακούσω μουσική....
 Έβαλα τα ακουστικά και έπαψα να κοιτάω το κινητό μήπως χτυπήσει....


Αναρωτήθηκα αν τελικά αξίζει να  γίνεις  να αισθανθείς  αυτό που θελει ο άλλος....
εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα οτι σαγαπαω τόσο πολύ που κάνει το στήθος μου
 να πονάει.....και δεν είναι καν κάτι που ελέγχεται με την θέληση μου ,....

Μας χωρίζουν χιλιόμετρα στόχοι χαρακτήρες ακόμα και οι ομοιότητες μας μας χωρίζουν αλλά εγώ ποτέ και υπογράφω ποτέ δεν μπόρεσα να ταιριαξω τόσο πολύ....

Στην ζωή μου πέρασαν  μερικοί άντρες που  νόμιζα ότι η κοινή μας  οπτική γωνιά θα έκανε τον έρωτα να φτάνει αλλά κατάλαβα ότι  αυτό που μου λείπει είναι το αντίθετο μου .....

Σ'αγαπαω, ψιθύρισα  ανάμεσα σε δυο τραγούδια και  νομίζω  οτι όλος ο κόσμος αντέδρασε εκείνη την στιγμή σε αυτό......

κοιτάω την θάλασσά που ανατριχιάζει και σκέφτομαι, πάντα ήμουν αυτο , ρομαντική έτοιμη να πεθάνω για μια ιδέα και μόνο αλλά σήμερα οι πράξεις μου θα με καθορίσουν......

ΌΧΙ , καλύτερα εγώ θα καθορίσω τις πράξεις μου .....

'Η ο κόσμος έχει σωπασει ή εγώ δεν ακούω πια......





και κλείνω με έναν στίχο ''Έχω μια τίγρη μέσα μου άγρια λιμασμένη που ολο με περιμένει κι όλο την καρτερώ την μισω και με μισεί ...''

25 Οκτωβρίου 2012

δοξα στην σιωπη!





'Κάποτε δεν θα μου λείπεις καθόλου και αυτό γιατί ίσως θα σε έχω ξεχάσει σε μια γωνιά του μυαλού μου και θα είναι σα να μην υπήρξες  ποτέ γιατί μόνο έτσι δεν θα μπορώ  να μου λείπεις  και είναι πολλές φορές που δεν θέλω να μην μου λείπεις...''


Μερικές λέξεις βγήκαν από μέσα της σα να τα έλεγε πρωτη φορά στον εαυτό της η αλήθεια είναι οτι  τα είχε πει σιωπηλά πολλές φορές μεσα σε ενα κλάμα βραδινό  και ενα σπαραγμό  που δεν περίμενε μπροστα σε φίλους


Είναι κάτι έρωτες που εξορίστηκαν με σκοπό να πεθάνουν
μα εκείνοι μέσα τους έγιναν δυναμη για την ζωη
ακομα και αν αυτο που έδινε δυναμη για να ζησουν
τους σκοτωνε πιο οδυνηρα..... πιο αργα...
ηταν ο προσωπικός τους θανατος
και ηταν καλυτερος απο εναν
κοινοτυπο θανατο
γιατι μερικοι ερωτες
πεθαινουν με δοξα στην σιωπη... τους...

16 Αυγούστου 2012

Για το φασολακι .....




Με ρωτάν γιατί μένω μαζί σου γιατί αντέχω τν απόσταση…..
Δεν πρόκειται να δικαιολογηθώ 
Δεν είμαι εγω γι αυτά δεν μου αρεσει η τεχνολογία εγω σε αγάπησα γιατί ξύπνησες διπλα μου
Γιατι άφαγες μαζι μου γιατι πλύθηκες στο ντους μου
Γιατι  άφαγες από το φαγητό μου
 Γιατι  με ερωτεύτηκες αρκετά για να παρατηρήσεις καλα τον εαυτό μου
Γιατι ειχες αρκετή οικειότητα μαζι μου  ώστε να με πειράζεις για τα μεγάλα μου αυτιά και μύτη…..
Γιατι ήξερες πως ότι και να  μου πεις θα σαγαπω το ιδιο…..
Γιατι όταν με ειδες μουτρωμένη  με άρπαξες από το πόδι και με έκανες να γελάσω….
Γιατι μου είπες… ‘’Να ξαναρθεις’’ ενώ ηδη ήξερες ότι θα το έκανα όπως και να είχε…
Γιατι με άφησες να σηκωθώ στις μύτες στον σταθμό του τρένου για να σε αγκαλιάσω….
Γιατι μολις το τρένο χάνεται από τα μάτια σου εγω κλαίω κάθε φορά….
Γιατι με τσιμπας τοσο που θελω να κλάψω από τον πονο αλλα γελαω χωρις αυριο
Γιατι  με αγκαλιασες στην θαλλασα όταν ειδες πως φοβήθηκα  επειδη ήπια νερο
Γιατι θα μου κανεις φατσες όταν περναω διπλα σου…..
Σ’αγαπαω  Γιατι ότι και να εισαι….. δεν μπορω να μην σε αγαπαω



Η κωνσταντίνα για τον Μιχάλη!!!!

01 Αυγούστου 2012

καλό κακό , μαύρο άσπρο, εσύ.... εγώ






Είναι τα μάτια σου που καίνε σαν φωτιά...
Ψηλά...πλησιάζω γυάλινα κάτοπτρα κενά αι αόρατα
μα τις αντανακλάσεις έμαθα να ζω
μήπως ότι γεννάει το αληθινό είναι η έλλειψη του αληθινού;
ένα καλά μονταρισμένο είδωλο σε έναν αέναο καθρέφτη
Από το ψέμα μήπως γίνεται η αλήθεια;
κι αν δεν γεννιέται τελικά τίποτα; αν η αλήθεια είναι  λάθος
αν το ψεύτικο  είναι η άρνηση του αληθινού
αν η έλλειψη της αλήθειας είναι το τέλειο ψέμα
Δεν θα μάθω ποτέ αν έζησα το ψεύτικο αν δεν καταλάβω τι είναι να λείπει το αυθεντικό αληθινό
είναι μέταλα καυτά αυτά τα δυο ζουν σε μια γυάλα για ενα κορμί και τελικά γίνονται ένα
ερωτεύεται η αλήθεια το ψέμα και το ψέμα δεν μπορεί να αρνηθεί   οτι αν δεν υπήρχε η αλήθεια  δεν θα ζούσε...
Ειδα λαμπαδιασμένα μέταλα τα έκανα συναίσθημα τα έζησα στην δίκη μου γυάλα....
αυτό θέλω να αισθάνομαι καθρέφτης ή να ζω μέσα σε αυτόν....;

''Όσα κομμάτια και αν μπορέσεις να ενώσεις δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις....''

Μαλαμας.

06 Ιουλίου 2012

i want to get away... i want to fly away!!!





Νιώθω παγιδευμένη  νιώθω δεμένη  χαμένη μέσα σε αμμο  που γαντζώνει
και αναρωτιέμαι καμιά φορά τι θα έπρεπε να κάνω αν με έβλεπα μέσα απο τα ματιά τρίτου φθείρομαι βλέποντας  τους δικούς μου ανθρώπους να   πονάνε....
  τι θα μπορούσα να κάνω.... βουλιάζω και το νιώθω....
Και είναι και κατι άλλο.... ενας άνθρωπος σε μια άλλη πόλη με νοιάζεται και εγώ προσπαθώ αλήθεια να του δίνω όσα έχω/.....  αλλά δεν ξέρω αν  θα έπρεπε να του φτάνουν δεν ξέρω αν εμένα θα μου έφταναν αν ήμουν στην  θέση του....  καμιά φορά σκέφτομαι μήπως η ευτυχία για εκείνον δεν είμαι εγώ αλλά και από την άλλη σκίζεται η καρδιά μου μόνο στην σκέψη οτι  δεν είμαι μαζί του και συνεχίζω να προσπαθώ.... Είναι εκείνος το χαμόγελο μου μέσα στην μέρα... είναι ώρες που αποτραβιέμαι  από ότι κάνω και απλά..... κλαίω να ξεσπάσω  θέλω να κανω περήφανους οσους αγαπώ με αυτό που είμαι αλλά οι γονείς μου δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν....και για εκείνον απλα ελπίζω οτι μια μέρα θα τον κάνω πολύ περήφανο..... γιατί ακόμα και αν του το έχω πει.... τον αγαπώ παρά πολυ Φοβάμαι   
Αφορμή για όλο αυτο ήταν ενας καυγάς ανάμεσα στους γονείς μου.... ο πατέρας μου θέλει να προσφέρει από το υστέρημα του για να κάνω κάτι που θέλω γιατί δεν μου φτάνουν τα χρήματα και η μαμα  τον συγκρατει γιατι ξερει οτι δεν υπαρχουν και εγω καπου στην μεση να ντρεπομαι που ειμαι η αιτια να γινονται ολα αυτα.... να ντρεπομαι που ολοκληρη γυναικα δε  μπορω να κανω κατι για να μην τους  φερνω σε δυσκολη θεση τουλαχιστον κατι....   δεν ξερω για ποσο μπορω να αντεξω να ντρέπομαι για ολα.... να  φοβαμαι .....















28 Μαΐου 2012

Oποιος με ξέρει κάνει λάθος!




Αν για κατι είμαι φταγμένη είναι για να γράφω
αν για κατι είμαι σιγουρη πανω σε αυτο το κοσμο
ειναι για αυτα που γραφω....

Αν δεν με ξερεις ισως δεν χανεις και κατι
αν με ξερεις , κανε την υπερβαση και μαθε με....
καταλαβε με...
δεν σου λεω να με δεχτεις
 σου λεω απλα να προσπαθησεις αν εχεις
καθολου ''χρονο'' να με κατανοησεις σαν ανθρωπο.....

Δεν σου λεω καν να δεχτεις ως αληθεια αυτα που πιστευω
σου λεω απλα να δωσεις λιγο τοπο για να μαθεις
 ποια ειμαι και γιατι τα πιστευω
αλλα σημερα νομιζω καπου χαθηκα
καπου η πιστη μου σε αυτο που κανω  απεκτησε πληγες
γιατι ισως οτι ειπωθηκε ηταν αληθεια.....

Γραφω και γραφω κυριως για μενα αλλα ειναι τραγικα τρομαχτικο
 να μην με διαβαζουν οσοι αγαπω κυριως...
δεν αναγκαζω κανεναν αλλα κανεις δεν ειχε αυτη την αναγκη....
να δει τι εχω μεσα μου
 κανω κατι λαθος και κανεις δεν θελει να  παρει μερος στις πιο  περιεργες
σκεψεις μου
 και πως γινεται  να με αγαπουν οι ανθρωποι  μου χωρις να νιωσουν την αναγκη να με διαβασουν
 και παλι με το ζορι δεν θα μου αρεσε....

αλλα ηθελα να ξερω αν αυτα που βγαζω απο μεσα μου χτυπουν σε τοιχο
ή η φωνη τους εχει ενα καποιο αντικρυσμα.....
μια αντανακλαση μου μεσα τους......


με αγαπη και παραμυθενια φιλια Sykaki.

21 Μαΐου 2012

Αλλάγματα!






Όσο πιο πολύ ξημερωνε
  τοσο πιο πολύ κλειδωνα…
Δεν μπορουσα να φυγω
Έγλειφα τους τοίχους τους καλοπιανα μηπως και με λυπηθουν
Ανοίξουν  και με αφήσουν ορμησω  στον αερα
Αλλά εκείνοι πεπεισμένοι ότι ανήκα μαζι τους έκλειναν
Επικίνδυνα  και κάναν πιο πηχτά τα χρωματα τους και πιο τραχια τα αγγίγματα τους
Και τα φοβόμουν εγω αυτά τα αλλάγματα
Μην ηταν να μείνω εδώ να για πάντα μήπως το φως δεν θα ξανα έπλεε  ανάμεσα στα κύτταρα μου και εγώ έτρεμα και σα να πηδούσα από εφιάλτη σε εφιάλτη πάλευα
Μέχρι που κατάχαμα αφησα τις ελπίδες μου τις  έθαψα με μπετον χρησιμοποιώντας για φτυάρι  τα χερια μου με εβένινο χρωμα τις ξέχασα….
Έμεινα να πιστευω στο τελος χωρις να ξερω αν ηρθε η με κοιτάει αλλα εκλεινα  και έκλεινα γιατι καπου εκει ειδα μαρκρυα  το κλειδι που ηξερα ότι δεν εφτανα και ετσι ηταν
Οσο πιο πολύ το ήθελα τοσο πιο πολύ μου επαιζε το δύσκολο
Και ξαφνου ηξερα….
Δικιά μου η φυλακη και από τα χερια μου φτιαγμένη
Δικια μου και η φυγή….
Αν  ποτε…..

Sykaki.

16 Απριλίου 2012

θέλω....μαζι σου


εγω θέλω:
να κοιμαμαι κοντα σου.
Να ακουω παντα πρωτη το ξυπνητιρι
Να περναω το χερι μου κατω απ το δικο σου και πανω στο στηθος σου….
Να προσπαθω να σε ξυπνήσω ,~ και ας ευχομουν να μην σηκωνομασταν ποτε~.
Να χαμογελάω τοσο πλατια όταν χτυπαει το θυροτηλεφωνο και εισαι εσυ.
Στοτραπεζι να σε πειραζω με τα ποδια μου και εσυ να μου το ξεπληρωνεις μετα.
Να κοκκινιζουν τα ματια μου  καθως αφηνω την πολη σου για να παω στην δικια μου….
Να γκρινιαζω και εσενα να σου σπανε τα νευρα αλλα να ξερω και να ξερεις ότι  τιποτα και κανενα παραπονο δεν βαζω πανω από σενα….
Να σε ακουω να μου λες καληνυχτα και  κάθε μερα να είναι λες και σε ακουω  πρωτη φορα
Να κοιμαμαι ανησυχη όταν σε πηρε ο υπνος και δεν πηρες για καληνυχτα.
Να νευριαζω απιστευτα μαζι σου
Αλλα μετα να σε θελω πιο πολύ
Και να ξερω μεσα μου ότι με αγαπας πολύ
Κι ας μην το λες …..
Να νιωθω ότι σου λειπω…
Να ζηλευω ….. και να ζηλευω πολύ κι ας μην το δειχνω…
Να προσπαθω να κρυψω τον ενθουσιασμο μου κάθε που ερχομαι
Να βλεπουμε ταινια στον καναπε και να σχολιαζω…
Να γινεσαι τοσο τρυφερος αφου κανουμε ερωτα
Να γελαω τοσο πολύ που ποναει η κοιλια μου κάθε φορα που ερχομαι
Να ξεχναω συνεχεια να σου φερω το βιβλιο που μου ζητησες
*και το χριστουγενιατικο δωρο ….
να με κοροιδευεις για τα αυτια μου
να δακρυσω ξανα από το πρωτοχρονιατικο μηνυμα που ηρθε στο κινητο μου….
Να βρισκεις παντα τα πιο παραξενα παρατσουκλια να με ‘’στολισεις’’
Να χαιρομαι γιατι μου εστειλες μηνυμα
Να χαμογελαω όταν ειμαστε για καφε και εχεις το χερι σου πισω από την πλατη μου
Να μην μπορω να σου θυμωσω για τιποτα
Να ξυπναω και πριν ανοιξω καλα καλα τα ματια να αρπαζω το κινητο για να δω αν μου στειλες και να σε ακουσω
Να  μου λειπεις….
Να σου πηγαινω κοντρα
Να με λες πιθηκοσκατζοχοιρο
Να κοιμαμαι ηρεμα επειδη εισαι εκει κοντα….
Να απλωνω το χερι όταν με παιρνει ο υπνος και να πιανω το δικο σου
Να κανω βλακειες….
Να με γαργαλας μεχρι αναισθησιας και εμενα να μου αρεσει και….
Να σε πειραζω πιο πολύ….
Να σε βλεπω να παιζεις στον υπολογιστη


Να σε αγαπω όπως τωρα
Να μην αλλαξεις ποτε…..

07 Απριλίου 2012

Οταν φευγω... ειναι γιατι θα ξανα 'ρθω

Όλο το  βράδυ  σκεφτομουν και όταν εκλεινα τα ματια μου κατω απο καθε εικόνα σκεφτομουν τον Μιχάλη και το πόσο ήθελα να τον δω μιας και κόντευαν 2μιση μήνες που δεν τον ειχα δει...  και ξαφνικα υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι δεν θα το ξανα αφηνα να γινει αυτο κοιμηθηκα εχοντας πάρει απόφαση  οτι  την επόμενη μερα θα κοιμόμουν κοντά του!

Αυτο που με τρελαινει σε εκείνον ειναι η μυρωδιά του δεν ξερω γιατι με ξεσηκώνει  τοσο  πολυ αλλα το κάνει   τον πειράζω  πολλες φορες απλα για να ερθει να με πειραξει ως αντιποινα και να τον μυριζω οσο πο πολυ μπορω ακομα και οταν νιωθω ασχημα φοράω μια μπλούζα που καταλάθος πηρα στα πραγματα μου,  και νιωθω ομορφα......


καθε φορα που φευγω πονταρω   στην στιγμη που θα δηλωσω  με ενα μεγαλο χαμόγελο... ''ΕΡΧΟΜΑΙ'' ...... καθε φορα που φευγω τοναγαπαω και τον θελω λιγο περισσοτερο....


κι ας ςιναι χαζοπουλι....


κλεινω το κειμενο και τραγουδαω( παραφωνη) -Για θεσσαλονικη αθηνα-

03 Ιανουαρίου 2012

Νικημένο συναίσθημα!




Το γράμμα το δραπέτη σε ενα κουφιο συναισθημα!

Εδω και δυο χρόνια σκέφτομαι πως θα σου το πω κάθε μερα υπενθυμίζω στον εαυτό μου να επεξεργάζεται τις κούφιες << εναρκτήριες >> κουβέντες για  να σου πω οσα θέλω.Είπα πολλά ψέμματα στον εαυτό μου πολλά ψέμματα αλλά η ουσία είναι οτι έπαψα να με πείθω πια ... πως μπορώ και πως θα σε ξεπεράσω και πως μέσα σε μια καινούργια αγκαλια θα μπορουσα να  νικησω την ενοχη αφη της κλεμμενης σου σκεψης οτι θα σε αλλό φιλι θα ξεθωριαζα το δικο σου , οτι μέσα σε μια καινουργια ελεύθερη και μακρυά απο υπόγεια πάθη  αγκαλιά θα  έσβηνα την φωτια της δικής σου, οπως εσυ κατάφερες σβησεις απο τον πινακα  κάθε λέξη που μου ειπες και εισαι πιο τυπικος απο ποτε μαζι μου και  θελω να σου ουρλιαξω πως ειναι χειρότερο αυτο απο το να μην μου μιλας καθολου!


Είπα ψέμματα σε εμενα στον κοσμο όλο εμαθα να πείθω καθε δυσπιστο βλεμμα πως οντως δεν πονάει πια που δεν είσαι εδω που λείπεις που δεν εχω δει τα μάτια σου δυο χρόνια τωρα που δεν είσαι εδω που καθε  αναπνοή πια με δυσκολεύει πιο πολυ απο την προηγούμενη.....Δεν κουράστηκα να παρακαλάω τις λέξεις σου να μου ειπωθούν ειναι που κουράστηκα να μην μπορώ να μετριάσω το συναίσθημα μου.   Το θέμα είναι οτι φέτος θα έρθω αφού εσυ δεν το κάνεις θα έρθω εγω και θα σου τα πω απο τα πηγάδια του μυαλού μου θα ρουφήξω τις σωστές λέξεις....κι ας ειναι η τελευταία φορα ...
Όσα ψέμματα και να πω πια οσο λίγες και αν ειναι οι λέξεις που λεω πια για σένα οσα λάθη και αν έχω κάνει οσα ψέμματα θα πω ακόμη  μια θα ειναι η αλήθεια είσαι Εκείνος που με πλήγωσε που με παθιασε που εκανε ερωτα στο κορμι μου οπως κανεις που αηδιασε ακομα και τις λασπες του κορμιου μου με τα δικά σου ψέμματα είσαι Εκείνος που ερωτεύτηκα πιο πολυ απο τον καθένα εισαι εκείνος που πλήγωσα πιο πολυ απο τον καθένα..... Είσαι το λάθος μου εισαι και το σωστο μου εχουν χασει το νόημα οι λεξεις μου ...
Δεν πιστεψα ποτε πως θα αλλάξεις κατι για μενα, δεν το ηθελα ποτε δεν ζητησα τιποτα αλλο παρα εσένα και μονο εσενα οπως εισαι.....Εισαι Εκεινος και παντα θα εισαι κανεις δεν μπορει να παρει την θέση σου και αυτο δεν σου το συγχωρώ οτι πλήγωσες εκείνο τον πρώτο Έρωτα....


Δεν φταίω εγω παντού σε βλέπω και ας εχει ξεθωριάσει η μορφή σου  σε ακούω παντού και ας εχω ξεχάσει τη φωνή σου σε μυρίζω παντού και ας μην υπάρχεις πουθενά......
Είσαι το κατι παραπάνω της ζωης μου και δεν μπορώ να σε ξεχάσω Δεν μπορω να συγχωρήσω τον εαυτό μου που σε έχασε τοσο εύκολα.....

Σε αγάπησα σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για παντα!!!!

Το γραμμα ενος λαθους σε ενα πάθος.... και ας μην διαβαστεί ποτε....
Θα έρθω και να με περιμένεις..... θα έρθω....