***Σιωπηλά ουρλιαχτά!***

Είναι εκείνα τα λάθος δευτερόλεπτα στην ζωή
Εκείνα τα  λάθη που με τέχνη γίνονται αόρατα την κρίσιμη στιγμή!
Είναι οι ταξιδιάρικες σκέψεις  που φέρνουν δάκρυα στα μάτια μας!

Μάτια μου, σου φώναξα μη φύγεις Δεν θα σε συγχωρέσω αν φύγεις δεν θα στο συγχωρέσω πότε αν κάνεις ενα ακόμα βήμα!
Μα ούτε εκείνη τη στιγμή με άκουσες ούτε καν εκείνη τη στιγμή  που μπροστά σου γκρεμιζόταν οχυρά κάστρα και οι εσώκλειστοι έρωτες της ψυχής μου....
ΜΗΝ ΦΥΓΕΙΣ, ούρλιαξα και έπεσα στα γόνατα σε απόλυτη συμφωνία με τον ήχο που έκανε η φρεσκοκλεισμένη πόρτα πίσω σου! Έφυγες, ξεψύχησε το κορμί μου έφτυσε την λέξη από μέσα του σα να ήταν και η τελευταία της....

Αυτό μετάνιωσα, τα τελευταία λεπτά που δεν σου είπα πως για 'μένα εισαι ο κόσμος μου πως μέσα μου έχω την ψυχή σου πως η τελευταία παράνοια του μυαλου μου  δεν αξίζει  μπροστά σου δεν σου είπα πως εξαγόραζα κάθε φορά τον χρόνο μαζί σου   τον εξαγόραζα με οτι πολύτιμο μπορει να είχα στα έγκατα της ψυχής μου, Δεν σου είπα ποτε πως αν φύγεις,θα είμαι κούφια  δεν εχω τίποτα να εξαγοράσω πια ούτε ενα λεπτό.... όχι για να περιμένει .... αλλά για να περάσει, αφού δεν σε έχω δεν έχω τη δύναμη να μετράω λεπτά πια και ώρες δεν ξέρω πλέον τι σημαίνει χρονος Μακρυά σου, Τίποτα δεν σου είπα....


Έσκισα τα ρούχα και τον εαυτό μου, σε είχα μισό μα τώρα δεν θα έχω την ευκαιρία να σε γνωρίσω ποτε ολόκληρο!
Με πόνεσες μια και ακόμα πολλές φορές μετά....
Sykaki

To my own Funeral....

Το θεματάκι μου σήμερα είναι μακάβριο,ΜΕ αφορμή ενα δυστυχές γεγονός στο χωριό μου το θάνατο ενος συνομήλικου μου σε τροχαίο  που έριξε σε πένθος ολόκληρο  χωρίο, και την υπερεκθεση  αυτου στο facebook, τοπο κοινωνικής δικτύωσης , μαυρα κορδελάκια πενθιμα τραγούδια αφιερώσεις πένθος online, πειράζει που όλο το θέμα μου κάνει εμετικό;
  Και πιάνοντας χθες συζήτηση με την κολλητή μου της είπα 3-4 πραγματάκια που θα ήθελα  να γίνουν αμα πεθάνω ( οχι φτου φτου δεν κάνω αργα ή γρήγορα θα γίνει με το να μην αναφέρω το γεγονός δεν το ξορκίζω get over it) πράγμα που την έκανε να γελάσει πολύ.....


1.
Μη δω μαύρο κορδελάκι στα προφίλ  των φίλων μου θα γίνει χαμός όχι το πένθος σας δεν το δείχνεται με το μαύρο κορδελάκι ούτε ειναι φόρος τιμης στο νεκρό..... θέλω ΤΙΓΡΕ  κορδελάκια παρδαλα πολύχρωμα γιατι έτσι είμαι και εγώ  αν και μαρεσει το μαύρο σε αυτές τις περιπτώσεις σημαίνει θλίψη και δεν θέλω βρε αδερφέ.....


2.
''Για που το βαλές καρδιά μου μ'ανοιχτα πανιά''; ναι ε; το λατρεύω αυτο το τραγούδι και είναι το μόνο που θα επιτρέψω σε μια τέτοια περίπτωση αλλα θέλω  εύθυμα τραγούδια  χαρούμενα  ζωηρά ''ζουζούνια'' κ.α. α και φυσικά μην δω βιντεακια αφιερώματα στο πρόσωπο μου κακομοίρηδες θα ρίξω κεραυνούς  να το ξέρετε, το πόσο αγαπάς εναν άνθρωπο δεν το δείχνεις με τέτοια αφιερωματα όχι είναι μάλλον τσίρκο όλο αυτό που γίνεται με τον θάνατο κάποιού και εγω προσωπικά δεν το θέλω ,να βλέπω την μουτσούνα μου με καταθλιπτικά τραγούδια απουσίας και νοσταλγίες πονου και πολλές αφιερώσεις φίλων.


3.
(( Αυτο Αρχανουλα μου παει σε 'σενα))
Το προφίλ μου στο Facebook  θα κρατηθεί αυστηρά για 2 μέρες και θέλω να απαντάς στα μηνύματα που θα μου στέλνουν στον τοίχο μου ετσι να κάνουμε λιγο κόσμο να τρομάξει ή και να μας βρίσει....χοχοχο και μετα θέλω να κλείσει....το προφίλ μου μια και καλή δεν θα λαμβάνω εγώ στην αιωνιότητα μηνύματα απο  άσχετους οοοοο , χαχαχαχαχαχα 


4.
Μιας και την υπερεκθεση που λέγαμε  δεν θα την γλιτώσω οσες εντολές και να δώσω θέλω να το κάνουμε γιορτή θέλω να γίνει Event στο Facebook  η κηδεία μου ναι ναι όσο μακάβρια και spooky κι αν ακούγομαι θελω να γίνει και παίρνω ολο  το κράξιμο πάνω μου, και θέλω στο Event  να παίζει ότι χαζοτραγουδο μπορείτε να σκεφτείτε..... έτσι το θέλω...... 


5.
Last but not Least, στην κηδεία  μην δω κανέναν με μαύρα θα γίνει χαμός έτσι; θέλω  άσπρα ρούχα και ροζ περούκες ναι το θέλω Βιντεοκλίπ  δεν θέλω μαύρο λέμε....οχι οχι οχι θέλω ροζ περούκες το κλάμα το αφήνω σε σας κάντε όπως νομίζετε...



Δεν θέλω κλισέ ούτε όταν πεθάνω, ούτε εκεί δεν θέλω κανείς να αλλάξει όταν πεθάνω θέλω όλοι να θυμούνται πως ήμουν ως άνθρωπος..... Μα είναι δυνατόν να ακολουθούμε σε όλους τα ίδια ρωτήσατε ποτε κανέναν τι θέλει να γίνει αφου πεθάνει; οχι γιατί ειναι θέμα ταμπού και εμένα μου την δίνει ολο αυτό το στυμμένο θλιμμένο θέλω να είμαι ακόμα και εκεί ο εαυτός μου και όσοι με αγαπούν να το σεβαστούν.....Δεν ξέρω ποτε θα πεθάνω ξέρω παρόλα αυτά οτι μέχρι τοτε θέλω να ζήσω....

Χωρις κλισε

Δεν φοβάσαι;

-Δεν φοβάσαι τώρα που θα είστε κοντά ....
-Τι να φοβάμαι;
-Μην χαθεί κάτι από την μαγεία αυτή, μήπως καταστραφεί;
ν α
¨Οχι δεν φοβάμαι είναι σα να έχτιζες τόσο καιρο μια τεράστια τούρτα  και τώρα ξαφνικά φοβάσαι μήπως καταστραφεί καθώς την τρως, οχι δεν το φοβάσαι γι αυτό την έχτισες για να μπορέσεις να την απολαύσεις,
Και για να έρθω στην πραγματικότητα είναι δυνατόν, να χτίζεις μια σχέση  και να την παλευεις αγνοώντας τα χιλιόμετρα την απόσταση τα προβλήματα της τις στεναχώριες της και να φοβάσαι οτι τώρα που (κοντεύεις) να εκμηδενίσεις τα χιλιόμετρα την απόσταση τα εμπόδια θα καταστραφεί είναι δυνατόν να παλεύεις για αυτό και να φοβάσαι να την ζήσεις για να μην χαλάσει η μαγεία της απόστασης; Το να μου λείπει  και να τον χρειάζομαι και να περιμένω είχε την γοητεία του γιατί είναι εκείνος, αλλά τώρα θέλω να ζήσω τον Άνθρωπο μου κι ας ''αρπάξει στις γωνίες''.
  Μετράω πολλές ώρες μέσα σε ένα` τρένο στην ίδια διαδρομή και πολλοί με ρωτούν αν άξιζε και άλλοι απαντούν  από μόνοι τους ''θα φανεί στην  καθημερινή τριβή'' η δική μου απάντηση είναι οτι όσα δρομολόγια κι αν έκανα κι όσα κι αν χρειαστεί ακόμα να κάνω άξιζαν,δεν ξερω  πως θα παει η σχέση μου με τον Μιχάλη ξέρω ότι άξιζε κάθε λεπτό που τον σκέφτηκα  καθε στιγμή που φοβήθηκα οτί τον χάνω και κάθε λεπτό της διαδρομής.Δεν πίστευα όταν τον γνώρισα οτι μπορεί να με αγαπούσε κάποτε ή οτι μπορεί και εγώ να τον αγαπούσα κάποτε.Και αν αγαπηθήκαμε τελικά δεν ειναι απάντηση που θα σας την δώσω στο χέρι...

Καληνύχτα
Και το όνειρα μου να γινουν πραγματικότητα........

ΑΝ μου τηλεφωνούσες.....

Ξέρεις πόσες φορές πήγα στην επαφή σου στο κινητό; Πάτησα κλήση και την ακύρωσα;
είχα μόνο την ανάγκη να σε ακούσω δεν ήμουν καλά όσες φορές το έκανα αυτό
έτρεχαν δάκρυα στα μάτια μου,κάτι με είχε ''τρυπήσει'' και ήθελα μόνο την φωνή σου να ακούσω
Να μου λέει ''Παρακαλώ;'' να σε ακούσω έστω για λίγο αλλά και πάλι ήμουν και είμαι σίγουρη πως δεν θα το σήκωνες και δεν είμαι τόσο ''μικρή'' για να σε πάρω με απόκρυψη.
Ήθελα να μου πεις πως ξέρεις οτι θα κάνω το σωστό ήθελα να υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι περήφανος για 'μένα.
Μου λείπεις ξανά και ξανά κάθε μέρα ξεροσταλιάζω στο τηλέφωνο να δω ..... να εμφανίζεσαι στο κινητό μου,να μου πεις κάτι, να μου εξηγήσεις και αν όχι,απλά να νοιαστείς να δεις τι κάνω αν είμαι καλά αν ζω καλά να με ναρκώσεις.Ακόμα δεν πιστεύω οτι οι τελευταίες λέξεις που σου είπα ήταν ''Καλά ΓΕΙΑ'' δεν το πιστεύω οτι οι τελευταίες λέξεις που μου είπες ήταν ''Πρέπει να κλείσω''.
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί με μισείς τόσο πολύ ή να το πω καλύτερα δεν ξέρω αν μισείς εμένα ή τον εαυτό σου και τον βασανίζεις έτσι.....
Περναν εικόνες πολλες μα εμένα ο πίνακας μου πάντα θα είναι μισός γιατί εσυ ήθελες να με μισείς....
σου αφιερώνω  2 τραγούδια......

Σπασμένοι κενοί καθρέφτες!

- Μην κλαις αγάπη μου, συγνώμη άλλωστε το ξέρεις μόνο εσένα αγαπάω.
-Δεν ξέρω αν με αγαπάς ξέρω στα σίγουρα πως με απατάς κοιμάσαι με αυτή που μου μοιάζει  πλαγία ζεις  μαζί της κάθε πέμπτη βράδυ  που εγώ λείπω μέχρι αργά ξέρω πως την αγγίζεις πως τη γδύνεις ξεδιάντροπα με τα ίδια χέρια που γυρνάς το κλειδί στην πόρτα μας.
-Δεν την αγάπησα δεν την αγαπάω μην κλαις μόνο εσένα αγαπάω,και αν με χωρίσεις θα το καταλάβω.
-Πως το έκανες αυτό μου λες; πως;  την άγγιζες την βουλιαζες στο κρεβάτι και εκείνη ούρλιαζε από ηδονή.Μια ερώτηση μόνο,με σκεφτόσουν; όταν έκανες έρωτα μαζί της με σκεφτόσουν θυμοσουν τα χρόνια που περάσαμε μαζί;όταν ανατρίχιαζε  πάνω σου συγκρινες το δέρμα της με το δικό μου, όχι οχι αγάπη  μοτ\υ δεν με ενδιαφέρει αν την έβλεπες πιο όμορφη από εμένα άλλωστε οι πράξεις σου μου απαντούν σε αυτό το ερώτημα,με ενδιαφέρει αλήθεια αν σκεφτόσουν την ζωή που ζήσαμε μαζί.
-Μην μιλάς έτσι...
-Απάντησε μου μην δικαιολογήσε αλλό.
- Ωραία λοιπόν είχες γίνει βαρετή δεν ήταν πιο όμορφη ήταν πιο ενδιαφέρουσα όμως,ναι Αγάπη μου όταν της έκανα έρωτα σε έβλεπα, έβλεπα εσένα μέσα της εσένα πριν χρόνια εσένα που αγάπησα εσένα που δεν είχες ταμπού και κολλήματα δεν ειχες ψεγάδια ήσουν τέλεια μέσα στα άγνωστα κομμάτια σου.ΣΕ έβλεπα λοιπόν σε κάθε πρόστυχο παράνομο χάδι σε έβλεπα αλλά  δεν σε ένιωθα πια...
-Είδες πόσο εύκολα απάντησες...
-Καλύτερα να φύγω.
-Όχι , όχι μη φύγεις μείνε απόψε πας αύριο σε εκείνη αλλα σήμερα φοβάμαι μόνη μου μείνε έστω στον καναπέ.

Πηγαίνοντας μέσα στο υπνοδωμάτιο αντίκρισε με σιχασιά το διπλό κρεβάτι τους δεν τον γνώριζε πια ίσως και ποτέ της  τα βήματα της  την οδήγησαν στο μπάνιο  έσκυψε στπν νιπτήρα και  έριξε νερό στο πρόσωπο της  όταν σηκώθηκε όμως δεν έβλεπε τίποτα μέσα στον καθρέφτη τίποτα ήταν κενός, άδειος ούτε ο εαυτός της ούτε εκείνος ούτε εκεινη ήταν άδειος δεν έβλεπε κανέναν μέσα  ήταν ένας μαυρος κενός καθρέφτης  έχασε το μυαλό της τον χτύπησε εκείνος έσπασε...... αφήνοντας τα κομμάτια του να χυθούν στο πάτωμα πλαι στα δικά της.....
όλη νυχτα τα μετρούσε, μέχρι το χάραμα που έκλεισε ή πόρτα.

And when the war machines Rust eternaly.....

Τί κάνεις όταν   βιώνεις ενα μόνιμο ξεθώριασμα... μέσα σου; τίποτα.
Ενα τήλεφωνο Σάββατο απογευμα μια γνωριμη  φωνή  κυμματα τρυφεροτητας και πάθους μέσα μου έκαναν πόταμια να τρέξουν απο μέσα μου <<Εδώωωω σε θέλω εδώ να σου κανω έρωτα να κλάψω ποτάμια  πάνω σου να με αφήσεις να ξεσπάσω γιατι εσύ ήσουν αληθινός δεν μου ειπες ποτε ψέμματα.>>
Και εγω είμαι τυχερή ξεθωριασαν μονο γραμμένες λέξεις πάνω μου δεν ξεθωριασα μέσα μου μα νομίζω ήσουν πολύ κοντα στο  να με λυγίσεις  μα δεν τα κατάφερες
Είναι εκείνη η φωνή που μου έδωσε ζωή εκείνα τα χείλια που δαγκώναν το ένα το αλλό και  μου εδέιχναν τι ήθελαν με εκαναν να νίωσω ξανα γυναίκα.....


Σε ευχαριστω που σου λειπω ακομα.....

 τοσο κοντα μαζι χωρις να φοβόμαστε το μακρύα .....

Διαφορες!

Αν θέλεις πραγματικά να με γνωρίσεις πραγματικά ,ως Ντινα πρέπει να με διαβάσεις προσεχτικά σαν Συκακι....

Δεν ξέρεις πολλα πράγματα που με καθόρισαν σαν άτομο σημερα που καθόρισαν τις τωρινές μου απόψεις που με πόνεσαν βαθεία......που ντρέπομαι να πω όσο τίποτα αλλά θελω απελπισμένα να στα πω....
Πέρασα πολλα για να φτάσω εδω σε σένα και να θέλω να παλέψω πια με νύχια και με δόντια να εισαι ευτυχισμένος....και ξέρω ακριβως γιατί θελω να είμαι μαζι σου....
Μα δεν θέλω να με αντιμετωπίζεις σαν προϊόν με ημερομηνία ληξης.... Δεν είμαστε αυτο δεν  έχουμε εαυτο.....
Με πονάει  ότι θα πρέπει να ξέρω οτι θα νιώσω  τον πόνο του αποχωρισμού μαζι σου επειδή διαφερουμε στις απόψεις μας....Με ρώτησες γιατι  έχω αυτην την γνώμη για αυτό το θέμα?αν με ρωτήσεις εχω να σου πω πολλά..... Είσαι αυτος που μου φέρθηκε σωστα και το κάνει ακομα και τώρα
Ξέρω πως ειμαι ανισόρροπη αλλα και? αυτο ήμουν οταν με γνώρισες  δεν το ειδες τώρα.....

Δεν θέλω να πιστεύεις οτι δεν είμαι μαζι σου σε όλα.....ας  προχωρήσουμε και όπου παει χωρίς να  αποκλείω τιποτα μαζί σου.....
θέλω τοσα να σου πω....
Αφιερωμένο στον....Μ.....

Αδρεναλινη....

Νομισα οτι ειχαμε το ''τραγουδι μας''
Νομισα οτι ειχαμε εναν 'Ερωτα (μεγάλο)
Νομισα οτι  ησουν το πεπρωμενο μου
Νομισα πως  ημουν η  πληρωτητα σου
Νομισα οτι γεννηθηκαμε γγιατι σε ευτη τη ζωη τιποτα δεν θα μας εμποδιζε
Νομισα πως με ερωτευτικες
Νομισα πως σε χρειαζομουν για να ειμαι δυνατη
Νομισα πως δεν χρειαζοταν να ανοιξω την ''πορτα''
Νομισα πως εισαι αληθινος
Νομισα πως μπορεις
Νομισα πως αντεχω

Ηξερα καπου μεσα μου την αληθεια
Ηξερα οτι δεν επρεπε
Ηξερα οτι ηθελα πολυ
Ηξερα τι ηθελα
Ηξερα τα λαθη μου
Ηξερα οτι εισαι λαθος
Ηξερα......


Νομιζα οτι σε ηξερα.....
Μα τελικα τιποτα δεν πιστεψα απο οσα  μου χτυπουσαν το καμπανακι μεσα μου.....
ΜΑ και παλι δεν μετανοιωνω

Καταδίκη!!!!

Ας πουμε πως τωρα που εγινες θεος στην αγκαλια μου δεν σε αφησω να φυγεις.
Ας πουμε πως τωρα που εκανες την ζωη να αξιζει να την λενε ζωη και να μην την ονομασουν με μια αδιαφορη λεξη.
Ας πουμε πως εσυ εισαι που εγω αγαπησα σε γαλαζια και  κοκκινα λεπτα
Και ας πουμε πως εγω και εσυ υπαρχουμε για να ειμαστε μαζι....
οτι εγω και εσυ ειμαστε μαζι γιατι ο θεος στην δημιουργια μας  μας εβαλε διπλα διπλα και εμεις 'δεσαμε' καναμε μαζι τον θεο να αξιζει να τον λατρευουν
Ας πουμε πως εισι η αρχη μου
 Ας πουμε πως ειμαι το τελος που σου αξιζει....
και ας πουμε πως στο ζητουσα
 ας πουμε πως το αξιζα
 αςπουμε πως ποτε δεν θα γινει
και ας πουμε πως το ελπιζαμε οσο τιποτα...

Ας πουμε πως εγω και εσυ ειμαστε δυο μισα που ποτε δεν θα ειναι ολοκληρα γιατι ο θεος φοβηθηκε την πληρωτητα μας.... φοβηθηκε ποσο δυνατη ειμαι οταν με συμπληρωνεις

Και ο φοβος του θεου αυτου που υπακουει στις αδυναμιες  του εγινε η ατερμονη μας αναγκη να ειμαστε ενα και ομως ειμαστε καταδικασμενη να υπακουμε στον αριθμο δυο...

Ας πουμε πως μας αξιζε;
Θα το έκανες;

Τοσο βαθεια σ'αγαπω που μπορει.....

Το ρολοι έδειχνε 3 και 30....
-Σχόλασε,μονολογησα.Η φιλη μου διπλα με κράτησε αγκαλία <<κλάψε ,καλο θα σου κάνει>> μου ειπε και ξέσπασα σε κλάματα....ένιωθα φοβισμένη και μόνη Καθε  τι μου θυμιζε εσένα η μουσικη που  ακουγα τυχαια τα προσωπα που συναντουσα οι καταστασεις που αλλοι ζουν και εγω ονειρευομουν μεχρι και πρν λιγες ωρες μαζί σου!!!!
Εφυγα απο το σπιτι της φιλης μου σχεδον χαμενη περπάτησα απο αμπελόκηπους μεχρι Αριστοτέλους, με ενα τσιγαρο στο στόμα.  το στομαχι μου αδειο τα ποδια μου σέρνονταν, οι ανθρωποι με κοιτουσαν περίεργα γτ έμοιαζα σαν χαμένη....  ΗΜΟΥΝ χαμένη και ΕΙΜΑΙ χαμένη. περπάτησα  μεχρι το περίπτερο ξανα πηρα πακέτο και περπάτησα μεχρι την νεα παραλια... καθισμενη εκει κοιτουσα ξανα και ξανα τον ουρανο να βραδιάζει.... εβλεπα την τελευταια κληση σου..... ξανα  και ξανα  εκανα πως σε καλουσα και πριν ακουστει το πρωτο μπιπ εγω την ακυρωνα... ξανα και ξανα και ξανα.... μεχρι που σκοτεινιασε σχεδον για τα καλα......

Ξεκινησα να γυρισω σπιτι μου, στο λεωφοριο με επιασαν κλαματα κατω απο τα γυαλια ηλιου που δεν τα ειχα βγαλει γιατι τα ματια μου ητν πρησμενα αυπνα  κουρασμενα σαν να περασαν σε λιγες ωρες 10 χρονια απο πανω τους... ανθρωποι καθονταν γυρω μου με κοιτουσαν εβλεπαν τα δακρυα και  πηγαιναν σε αλλη θεση.... κανεις δεν μου εδωσε κατι να σκουπισω τα ματια μου που ετρεχαν χωρις ηχο....

Τσιριζα μεσα μου ουρλιαζα.... ''ΣΕ ΜΙΣΩΩΩ''   εβριζα  εριχνα καταρες μα ηξερα πως τιποτα δεν μπορουσε απο αυτα να ειναι αληθεια.....  Σε αγαπαω με ολη την καρδια μου με οτ κορμι μου με την ψυχη μου......

Μολις κατεβηκα απο το λεωφοριο  συναντησα τον πατερα μου..
<< θυμασαι που ειπαμε θα μιλησουμε μονο για τον Ενα?>> καπως ετσι του τα ειπα όλα....  η ψυχη μου  ελαφρυνε μα ειναι κομματια  τοσα πολλα που δεν μπορω να τα κολλησω.....

''ξέρω. μας τραβάνε οι περίεργοι, οι σκοτεινοί, οι παράξενοι, οι πνευματώδεις. αυτό που έχω διαπιστώσει γι' αυτούς όμως είναι πως είναι μοναχικοί, κλειστοί στον εαυτό τους, με ερωτηματικά και πολλές κλειδαριές. κι αν το σκεφτείς, κάπως έτσι δεν είμαστε κι εμείς?

οπότε...μάλλον κάτι διαφορετικό χρειαζόμαστε κι ας είναι και χοντροκομμένο...

;)''
αυτη ηταν μια λυτρωτικη απαντηση  απο την angelina που με εκανε να δω... πολλα πραγματα.....
Δεν θα αφησω την ζωη μου πισω... μα θα σε περιμενω...
Τοσο πολυ σαγαπω που μπορει και να μαθω μακρια σου για σενα να ζω τοσο βαθεια σαγαπω που μπορει και να αντεξω μακρια σου να ζω..........
Ι WILL LOVE YOU FOR ALL ETERNITY BUT NOT FOR EVER......

This is the End....

Τελειωσε κι αυτο το διαλλειμα στην ανιαρη ζωη μου, ξανα στα ιδια λοιπον....
σχολη σπιτι νευρα μαμαδες φιλες εξοδοι...
Και καπου εκει που τα τηλεφωνα σου γεμιζαν την μερα μου  πανε κι αυτα σαν να μην υπηρχαν.....
Θα γυρισω στην Μετριοτητα... ισως ειναι και υποτμημενη.... ξερεις τι ειναι να κοιμασαι με εναν αντρα που ειναι μονο δικος σου?λιγο πραγμα ειναι?

ΠΟναω.... βαθεια μεσα μου, τσουζει το στηθος μου το μονο που θελω ειναι να  πηδηξω απο το παραθυρο.... να τελειωνω με ολο αυτο....
Φοβαμαι τοσο.....
Πως να βαλω την  τελεια την τελευταια  στην ιστορια γαι τον ανθρωπο που με εκανε να πω πως ειμαι γεννημενη για εκεινον....
ΦΟβαμαι μηπως μια μερα θα χαθεις σου ειπα... μα δενμε ακουσες....



Να προσεχεις Αγγελε μου κακια δεν εχω στην ψυχη μου/......Σε αγαπαω....
αν καποια μερα με χρειαστεις.... δεν εχεις παρα να με παρεις τηλεφωνο.


this is the end you khow lady the plans went all wrong.....

but..... i will be right here...waiting g for you

Κάτι τόσο μεγάλο σε κατι τόσο μικρό! ~OFY~

Δεν έχει σημασία που είσαι,Δεν έχει σημασία που είμαι.......
Ένας άντρας καθισμένος στην καρέκλα δίπλα στην φωτιά (Εσύ),μια γυναίκα καθισμένη στο χαλί μπροστά του,το πρόσωπο της έχει κοκκινίσει καθώς  τα χέρια της και το μπούστο της.Τα μάτια του χάιδευαν κάθε εκατοστό δικό της τα δικά της δεν άντεχαν να τον βλέπουν και να κρατιέται μακρυά του...
Δεν τον κοιτούσε μα τον ένιωθε, να την κοιτάει να την τραβάει κοντά του με εκείνα τα μάτια που δεν μπορούσαν παρά ν της κάνουν Έρωτα χωρίς καν να την αγγίζουν βασανιστική η έλξη εκείνη, τη  στιγμή αυτή.Το κρασί  μύριζε ''μέθη'' δίπλα toyς, η Ψυχή της πόναγε κάθε στιγμή που τα χέρια σου δεν με έντυναν, Όταν τα μάτια της λοιπόν ακούμπησαν το βλέμμα του ήξεραν και οι δυο πως η αντοχή είχε τελειώσει,Ξαφνικά  τα πόδια της διπλώθηκαν στα γόνατα και ήρθε μερικά εκατοστά πιο κοντά στα πόδια του αφού εκείνος ήταν ακόμα καθισμένος -όχι για πολύ- στην καρέκλα του, τα χέρια της ακούμπησαν τα ποδιά του γδέρνοντας  απαλά το γυμνό του δέρμα με τα νύχια της καθώς απομάκρυνε ξανά τα χέρια της ,Το βλέμμα του είχε αλλάξει είχε γίνει απαιτητικό σκληρό μα και τρυφερό απότομα,Και ένα ζεστό πονηρό φλογισμένο χαμόγελο στόλιζε τα τέλεια χαρακτηριστικά του -πόσο ερωτευμένη ένιωθε κοιτώντας  κάθε εξωφρενικά τέλειο χαρακτηριστικό πάνω του-.
Σηκώθηκε στα δυο του πόδια τραβώντας ελαφρά από το χέρι και εκείνη,τα χέρια του άγγιξαν το μάγουλο της  χάιδεψαν τα μαλλιά της έκλεισαν το ένα μέρος του λαιμού της με τα χέρια του  και ένα φιλί που σφράγισε τα χείλια της περνώντας κάθε απελπιστικά δύσκολη αναπνοή της.τα χέρια της αγκάλιασαν την μέση του και ήρθαν πιο κοντά του το φιλί είχε αρχίσει να παίρνει φωτιά με δυο γλώσσες να παλεύουν  μανιασμένα, τα χέρια του πάσχιζαν να διώξουν να σκίσουν να εξαφανίσουν οτι την άγγιζε και δεν είναι δικό του.....

Η συνέχεια... δεν είναι εδώ πια..
Κάποιες ώρες αναρωτιέμαι,Υπάρχεις? ζεις? είσαι στον κόσμο αυτό που εγώ αναπνέω που εγώ ζω?
Είναι πια νύχτες που ότι με αγκαλιάζει είσαι εσύ και δεν μπορώ να ανεχτώ τίποτα άλλο είναι νύχτες που καμιά σκέψη δεν μπορεί να επισκιάσει την δίκη σου,Φοβήθηκα πολύ ότι θα χαθείς από την ζωή μου μέσα σε μια νύχτα έτσι όπως εμφανίστηκες αλλά δεν το έκανες είσαι εδώ,Είσαι σκιά μα είσαι η δική μου σκιά ,Έχω ένα κορμί που γεννήθηκε,μεγάλωσε,ωρίμασε,έκανε καμπύλες ,έκανε επιλογές,έκανε έρωτα ,έκανε λάθη για να φτάσει στην δική σου αγκαλιά το ξέρεις,..... Ξέρω και εγώ όμως όσο αισιόδοξο και αν ακούγεται πως πέρασες τόσους αιώνες τόσα πάθη τόσους έρωτες τόσα βρώμικα βραδιά για να έρθεις εδώ.....Ότι και να πεις...
Και αναρωτιέμαι κάτι τόσο τεράστιο όπως  όλα όσα νιώθω χωράει σε ένα τόσο μικρο σώμα?

Δαίμονες.

Έχεις προσέξει τον αέρα που γύρω σου γυρίζει;
αναρωτήθηκα καθώς περπατούσα μόνη πηγαίνοντας στην δουλειά μου.
Είναι εκείνος, είναι πάλι εδω σε σκέφτεται ειναι μαζι σου....
Άδεια μέρα, Δεν την γεμίζει η σάρκα σου γύρω από την δικιά μου
τουλάχιστον είσαι μέσα στο μυαλό μου...
Ανόητη! δεν παίζουν με τους Δαίμονες, είπε κάτι μέσα μου  και με τάραξε από εκνευρισμό...
Πως μπορείς και το λες ανόητε εαυτέ μου.... Δεν είναι οι Δαίμονες που φοβάσαι
είναι από εσένα που κρύβεσαι και κουράστηκες για πόσο επιτέλους;
Έχω δίκιο αυτός ο Δαίμονας δεν είναι κοινός θνητός ούτε καν κοινός Δαίμονας
είναι το αντικείμενο του πόθου σου είναι, η ελευθεριά του φυλακισμένου σου μυαλού
είναι το αερικό που ερωτεύομαι.....
''Τι είπες ανόητο θνητό πλάσμα; έχασες εντελώς το μυαλό σου; ερωτεύεσαι κάποιον άυλο,αθάνατο; και πιστεύεις ότι μπορεί
να υπάρχει μια περιπτώσει να νιώθει κάτι αντίστοιχο;''
Τι μπλέκεσαι; Είναι διαφορετικό δεν το καταλαβαίνεις; 
Τα χεριά του τυλίγονται στοργικά και παθιασμένα το βράδυ,το μυαλό του είναι εδώ μαζί μου άκου τις σκέψεις του νιώθω
κάθε αναπνοή του. χαϊδεύει κάθε πόντο μου λαίμαργα δεν έχει τέλος δεν έχει κορεσμό...
πεινάω για εκείνον... το νιώθω είναι εθισμός κάθε μέρα βουτάω και πιο πολύ...
''Θα χαθείς...'' Ανόητη Ανόητη! φύγε από εδώ πάψε να με στοιχειώνεις δώσε τη θέση σου στο πιο μεγάλο λάθος που
παίρνει ζωή ανάμεσα στην φωτιά που ανάβει ανάμεσα στην θνητή και τον αθάνατο...Άσε την επιτέλους να γίνει επικίνδυνη να σε κάνει δική της από τα ποδιά μέχρι την ψυχή σου, σταμάτα να  υψώνεις τοίχος έχασες κάθε μάχη,δώσε τον πόλεμο....
Έχασες αφέσου  γίνε δική του τώρα, Κοιτά πως ένας δαίμονας χάνει τον άκαμπτο χαρακτήρα για μια θνητή .
Μην μου πεις πως τον φοβάσαι θα ήταν ψέμα, τον ποθείς και εσύ, είμαστε δυο πια... και ψυχή και μυαλό παραδώσου!
Άφησε το Δαίμονα να θυσιάσει το παλιό να γεννήσει μέσα σου δεμένα και ταιριασμένα όλα ,την φωτιά
Κάλεσε τον σήμερα πες του ανυπόμονα πως τον χρειάζεσαι πως ποθείς κάθε χιλιοστό του κορμιού του θέλεις να θαυμάσεις
τον βέβηλο να παραβιάζει ένα ένα τα κομμάτια σου ανυπόμονα να γίνεις ένα...., να σε κάνει δική του κομμάτι του δες τον να κάνει
θυσίες στο όνομα του με εσένα, άναψε για εκείνον και ας τον να σε φουντώσει δίχως τελειωμο....
''Δεν έχω παρά μαζί του να ριχτώ σε έναν γυμνό αγώνα να μην καταστραφουμε στην προσπάθεια να μείνω μέσα του...''
Μα απορώ αλήθεια δεν το είδες;
Είναι μέσα σου σε ξέρει...
κόψε τα δεσμά σου... ''

Δεν ξεφεύγω όπως και εσύ Δαίμονα δεν μπορούμε...
Και έτσι ψυχή μυαλό και καρδιά έγιναν για εκείνον

the air and his mortal girl

Μα πως και με τι δύναμη να αρνηθώ ότι με τραβάς  ότι κινούμε  γύρω σου  και εσύ γύρω μου σαν μαγνήτες
 και με τι ψέμματα να πω πως εχθές δεν σε ένοιωσα ήσουν εδώ... το μυαλό σου οπού και να ήσουν  σε ένοιωθα να με κοιτάς με  τα αχόρταγα μάτια σου  και τα χέρια μου ακολουθούσαν την γραμμή που χάραζες αυστηρά και επίμονα πάνω μου.
Τι νομίζεις ότι  μπορώ να ξεφύγω πια....Τι νομίζεις ότι εσύ κίνησε αντίθετα; μα δεν μπορείς δεν γίνεται...
υπόγραψες για ένα παραμύθι που με αλλάζει με ξυπνάει αργά κύτταρο κύτταρο και το δηλητήριο που ρίχνεις μέσα μου με κάνει απαιτητική απέναντι σου διεκδικείς  και διεκδικείσαι ότι και να γίνει δεν ξεφυγεις απο εδώ .....
Το να σε θέλω δεν είναι λάθος και το να το παραδέχομαι είναι το μόνο που έμεινε...
δεν σε άκουσα  αλλά ο απόηχος της βαθιάς φωνής σου αγγίζει τους λοβούς των αυτιών μου  δεν σε είδα αλλά νιώθω καρφωμένα τα μάτια σου πάνω μου  γλιστράν πάνω σε ότι καμπύλη είναι σκαλισμένη πάνω μου θέλω να σε αγγίξω αλλά δεν με αφήνεις...
Σήμερα νιώθω πως και εσύ φοβάσαι πως χάνεις τον δικό σου έλεγχο ; κάνω λάθος;
το νιώθω ότι σε ελκύω μην αρνείσαι ότι και εσύ  φοβάσαι  το ένοιωσα.... όπως νιώθω και τι θέλεις
 όπως ξέρεις  ότι η αναπαραγωγή των εκρήξεων μέσα σου είναι  απλά καθρέφτης των δικών μου

είναι μάταιο πια δεν έμεινε τίποτα  παραδώ σου  στην ιστορία

Πράξεις λέξεις

 

 

 

Αν δεν υπήρχε αύριο θα ζούσα το σήμερα καλύτερα,
θα σου έλεγα ότι σ'αγαπαω ακόμα και αν δεν άκουγες δεν ήσουν απέναντι μου εγώ θα το έλεγα.
Θα τολμούσα να παλέψω με κάθε αναστολή να γίνω έρμαιο με τα θέλω σου τα θέλω μου ακόμα και αν δε βγει πουθενά.
Θα τολμούσα να πονέσω την απουσία σου και να ερεθιστώ με την σκέψη σου να κάνω τις σκέψε...ις πράξεις πάνω μου
ακόμα και αν τα χεριά σου λείπουν.
θα μιλούσα για εσένα για εμένα για εμάς.... ακόμα και στο κενό εγώ θα μιλούσα.
θα τολμούσα να σου κάνω έρωτα για μι νύχτα δίχως τελειωμό.... ακόμα και αν παράνομα βαφτιστούν τα φιλιά εγώ θα το έκανα...

Βλέπεις η απουσία του ''αύριο '' μαζί σου με κάνει να σε ποθώ σήμερα τώρα αυτή τη στιγμή που γράφω αντί να πράττω.

 Είναι όνειρα που απαγορεύτηκαν από την γέννηση τους αναγκάστηκαν σε θάνατο και αντιστέκονται μαζί  ενωμένα  ακόμα και αν μοιάζει σχεδόν ακατόρθωτο πια να είσαι  καθημερινότητα και  ομορφιά....

Είναι νύχτες  περίεργες μονότονες είναι ώρες ατελείωτες αδίστακτες παρόλα αυτά και άσπλαχνες χτυπούν εκεί που ξέρουν ότι ομολόγησα  αδυναμία  στο όνομα σου 

 και το ακούω

 ξανά και ξανά...

δυνατά και το άκουσμα του κάνει τα κύτταρα μου να  ξεχνούν  πως αναπνέουν και εγώ να αδύνατο να τους θυμίσω γιατί   είσαι εσύ είσαι εσύ που  δεν μπορώ....

Είναι ώρες λεπίδια βαθεια μου 

 είναι  το πάθος μου που φουντώνει  και δεν βρισκει πια ανταπόκριση.

είναι που πέθανα για να ξαναγεννηθώ για σένα και  να γεννιέμαι σε κάθε σου υπόσχεση,.

Sykaki