06 Μαρτίου 2011

Δαίμονες.



Έχεις προσέξει τον αέρα που γύρω σου γυρίζει;
αναρωτήθηκα καθώς περπατούσα μόνη πηγαίνοντας στην δουλειά μου.
Είναι εκείνος, είναι πάλι εδω σε σκέφτεται ειναι μαζι σου....
Άδεια μέρα, Δεν την γεμίζει η σάρκα σου γύρω από την δικιά μου
τουλάχιστον είσαι μέσα στο μυαλό μου...
Ανόητη! δεν παίζουν με τους Δαίμονες, είπε κάτι μέσα μου  και με τάραξε από εκνευρισμό...
Πως μπορείς και το λες ανόητε εαυτέ μου.... Δεν είναι οι Δαίμονες που φοβάσαι
είναι από εσένα που κρύβεσαι και κουράστηκες για πόσο επιτέλους;
Έχω δίκιο αυτός ο Δαίμονας δεν είναι κοινός θνητός ούτε καν κοινός Δαίμονας
είναι το αντικείμενο του πόθου σου είναι, η ελευθεριά του φυλακισμένου σου μυαλού
είναι το αερικό που ερωτεύομαι.....
''Τι είπες ανόητο θνητό πλάσμα; έχασες εντελώς το μυαλό σου; ερωτεύεσαι κάποιον άυλο,αθάνατο; και πιστεύεις ότι μπορεί
να υπάρχει μια περιπτώσει να νιώθει κάτι αντίστοιχο;''
Τι μπλέκεσαι; Είναι διαφορετικό δεν το καταλαβαίνεις; 
Τα χεριά του τυλίγονται στοργικά και παθιασμένα το βράδυ,το μυαλό του είναι εδώ μαζί μου άκου τις σκέψεις του νιώθω
κάθε αναπνοή του. χαϊδεύει κάθε πόντο μου λαίμαργα δεν έχει τέλος δεν έχει κορεσμό...
πεινάω για εκείνον... το νιώθω είναι εθισμός κάθε μέρα βουτάω και πιο πολύ...
''Θα χαθείς...'' Ανόητη Ανόητη! φύγε από εδώ πάψε να με στοιχειώνεις δώσε τη θέση σου στο πιο μεγάλο λάθος που
παίρνει ζωή ανάμεσα στην φωτιά που ανάβει ανάμεσα στην θνητή και τον αθάνατο...Άσε την επιτέλους να γίνει επικίνδυνη να σε κάνει δική της από τα ποδιά μέχρι την ψυχή σου, σταμάτα να  υψώνεις τοίχος έχασες κάθε μάχη,δώσε τον πόλεμο....
Έχασες αφέσου  γίνε δική του τώρα, Κοιτά πως ένας δαίμονας χάνει τον άκαμπτο χαρακτήρα για μια θνητή .
Μην μου πεις πως τον φοβάσαι θα ήταν ψέμα, τον ποθείς και εσύ, είμαστε δυο πια... και ψυχή και μυαλό παραδώσου!
Άφησε το Δαίμονα να θυσιάσει το παλιό να γεννήσει μέσα σου δεμένα και ταιριασμένα όλα ,την φωτιά
Κάλεσε τον σήμερα πες του ανυπόμονα πως τον χρειάζεσαι πως ποθείς κάθε χιλιοστό του κορμιού του θέλεις να θαυμάσεις
τον βέβηλο να παραβιάζει ένα ένα τα κομμάτια σου ανυπόμονα να γίνεις ένα...., να σε κάνει δική του κομμάτι του δες τον να κάνει
θυσίες στο όνομα του με εσένα, άναψε για εκείνον και ας τον να σε φουντώσει δίχως τελειωμο....
''Δεν έχω παρά μαζί του να ριχτώ σε έναν γυμνό αγώνα να μην καταστραφουμε στην προσπάθεια να μείνω μέσα του...''
Μα απορώ αλήθεια δεν το είδες;
Είναι μέσα σου σε ξέρει...
κόψε τα δεσμά σου... ''

Δεν ξεφεύγω όπως και εσύ Δαίμονα δεν μπορούμε...
Και έτσι ψυχή μυαλό και καρδιά έγιναν για εκείνον

2 σχόλια:

  1. και σαν σε μια μυστηριακη τελετη με φοντο τη αχορταγη πυρκαγια το άϋλο κατελαβε τη σαρκα σου , τα ματια του μαυρες τρυπες που πυρινα έλαμψαν, απορροφησαν την υπαρξη σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To πιο δυνατό πλάσμα της φύσης έγινε ένα με το πιο απλό πλάσμα του κόσμου
    Δεν είναι μαγεία αυτό που τράβηξε την θνητή σε κείνον είναι... ένστικτο είναι τόσο δυνατό οτι και να 'ναι που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς..
    και εκείνος... καθώς κάθε μέρα καταλαμβάνει ένα κομμάτι της γίνεται και αυτός τόσο βαθιά ''εκείνη''

    ΑπάντησηΔιαγραφή

πες μου ότι εποχή και να είναι....