καλό κακό , μαύρο άσπρο, εσύ.... εγώ

Είναι τα μάτια σου που καίνε σαν φωτιά...
Ψηλά...πλησιάζω γυάλινα κάτοπτρα κενά αι αόρατα
μα τις αντανακλάσεις έμαθα να ζω
μήπως ότι γεννάει το αληθινό είναι η έλλειψη του αληθινού;
ένα καλά μονταρισμένο είδωλο σε έναν αέναο καθρέφτη
Από το ψέμα μήπως γίνεται η αλήθεια;
κι αν δεν γεννιέται τελικά τίποτα; αν η αλήθεια είναι  λάθος
αν το ψεύτικο  είναι η άρνηση του αληθινού
αν η έλλειψη της αλήθειας είναι το τέλειο ψέμα
Δεν θα μάθω ποτέ αν έζησα το ψεύτικο αν δεν καταλάβω τι είναι να λείπει το αυθεντικό αληθινό
είναι μέταλα καυτά αυτά τα δυο ζουν σε μια γυάλα για ενα κορμί και τελικά γίνονται ένα
ερωτεύεται η αλήθεια το ψέμα και το ψέμα δεν μπορεί να αρνηθεί   οτι αν δεν υπήρχε η αλήθεια  δεν θα ζούσε...
Ειδα λαμπαδιασμένα μέταλα τα έκανα συναίσθημα τα έζησα στην δίκη μου γυάλα....
αυτό θέλω να αισθάνομαι καθρέφτης ή να ζω μέσα σε αυτόν....;

''Όσα κομμάτια και αν μπορέσεις να ενώσεις δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις....''

Μαλαμας.