Τί κάνεις όταν βιώνεις ενα μόνιμο ξεθώριασμα... μέσα σου; τίποτα.
Ενα τήλεφωνο Σάββατο απογευμα μια γνωριμη φωνή κυμματα τρυφεροτητας και πάθους μέσα μου έκαναν πόταμια να τρέξουν απο μέσα μου <<Εδώωωω σε θέλω εδώ να σου κανω έρωτα να κλάψω ποτάμια πάνω σου να με αφήσεις να ξεσπάσω γιατι εσύ ήσουν αληθινός δεν μου ειπες ποτε ψέμματα.>>
Και εγω είμαι τυχερή ξεθωριασαν μονο γραμμένες λέξεις πάνω μου δεν ξεθωριασα μέσα μου μα νομίζω ήσουν πολύ κοντα στο να με λυγίσεις μα δεν τα κατάφερες
Είναι εκείνη η φωνή που μου έδωσε ζωή εκείνα τα χείλια που δαγκώναν το ένα το αλλό και μου εδέιχναν τι ήθελαν με εκαναν να νίωσω ξανα γυναίκα.....
Σε ευχαριστω που σου λειπω ακομα.....
τοσο κοντα μαζι χωρις να φοβόμαστε το μακρύα .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
πες μου ότι εποχή και να είναι....