21 Απριλίου 2014

Ροή & Κρούση!

   
Μην χαρίζεσαι ρε φίλε τι σου ζητάμε?
Χάρισες όνειρα 
χάρισες έρωτα ,τρέλα πάθος ορμή ώρες λεπτά ύπνο
ζήλιες παραλογισμους οργασμούς   την ιδια σου την ψυχή .....
Και στο χάρισμα δεν γυρνάει πίσω καμία ανταμοιβή κανένα αντίκρισμα ... 
 ξέρω δεν το περίμενες από τους ανθρώπους να σου γυρίσουν τίποτα  και καλά έκανες 
έγινες  το χαρισμένο πρόσωπο όμως ... οι άνθρωποι δεν εκτιμούν αυτό που τους χαρίζεται . 
 ποτέ θα μάθεις ότι  το κερδισμένο το  βασανίζουν και το ανεβάζουν στο πάνθεον οι άνθρωποι? 
ακόμα και αν αυτά που χάρισες ήταν απλά και καθαρά ,ξεδιάντροπα ίσως, ανεκτίμητα η απλοχεριά σου τα μετρίασε αισχρά.
Να σε κερδιζόσουν και να κερδίζεις ......

    Κάποια στιγμή το μαθαίνεις οι άνθρωποι εκτιμούν τον κόπο τους , άλλωστε και εσύ αυτό δεν κάνεις?
χάρισες αγάπη την μοίρασες και χαμογέλασες γιατί αυτό πίστεψες θα αλλάξει τον κόσμο τους .... και ίσως να τον άλλαξε άλλα σε ένα βαθύ στρώμα  που ακόμα δεν είναι έτοιμο να αναδυθεί ... 

   Δημοκρατική νίκη θα ήταν η στιγμιαία συνάντηση δυο ανθρώπων που βρέθηκαν  για α ανταλλάξουν ως χάρισμα στιγμές και  συναισθήματα , που έγινε ακαριαία και αμοιβαία σαν την εξοργιστική στιγμή που ένα ακριβό κρύσταλλο ακουμπάει με ορμή το μαρμάρινο πάτωμα. Η κρούση εκείνη τη στιγμή μηδέν ,που για ένα δευτερόλεπτο μόνο για ένα  μοιράζονται τον πόνο και το κομμάτιασμα, το ποτήρι σπάει το πάτωμα ταλαντεύεται εσωτερικά  το σημείο εκείνο δεν θα είναι ποτέ το ίδιο από εκείνη την στιγμή και μετά .....

   Αλλά.... αυτές οι στιγμές είναι μόνο ΣΤΙΓΜΕΣ .....  μάζεψε τις  και κράτα την ανάμνηση αυτής της κρούσης ως ιδανική καθάρια στιγμή έκφρασης του πιο ελεύθερου εαυτού σου ... κανε αυτό .  Αλλά ο κόσμος πρέπει να παλέψει για την θέση του μαζί σου και εσύ για την δική σου .... ακόμα και αν δεν υπάρχει κρούση άλλα ροή ..... δημιουργεί εξίσου μεγάλες στιγμές που μπορεί να επιμηκυνθούν σε  ώρες μέρες χρόνια .... 

Κρούσεις και ροές..... 
κερδίζω και χαρίζω ...
 τελικά είναι όλα στο παιχνίδι ή απλά  μου φαίνεται .?





11 Απριλίου 2014

Να ψάξεις να με βρεις!

     




      Σήμερα στο λεωφορείο είχα τα ακουστικά μου καλά βαλμένα στ'αυτιά μου και κοιτούσα αδιάφορα θα έλεγα την διαδρομή. Μέχρι που  ένα  κομμάτι που συνήθιζα να ακούω μικρή  έκανε τα μάτια μου για δεύτερή φορά σήμερα να γεμίσουν!
'' Αν φύγεις μακριά , 
στην διαδρομή χαθείς 
 αν νιώσεις μοναξιά 
Να ψάξεις να με βρείς.''

     θυμήθηκα εμένα , εμένα ερωτευμένη μαζί σου , παιδί και έφηβη , γυναίκα και  μωρό χαρούμενη πριν το βατερλό μας. Τα τηλέφωνα μας και όλα όσα κάποτε έκαναν κάθε λέξη να  λούζεται με νόημα.
Βούρκωσα γεμάτη εικόνες μυρωδιές  καταστάσεις  στιγμές που μάζεψα με τόσο κόπο . Και εμένα ακόμα   εδώ αν με χρειαστείς. Όχι πια με τον ίδιο τρόπο, αλλά......
Κοιτούσα αδιάφορα τις εικόνες που έπαιζαν  μπροστά στα μάτια μου . Την κοπέλα που κοιτούσε κατευθείαν μεσα στα μάτια μου και την ερώτηση στα δικα της << τι έχει , γιατί κλαιει>>.

     Κλαίω για τις στιγμές μας και το ''Ντινάκι'' που  ακόμα τραγουδάει '' να ψάξεις να με βρεις .'' είμαι χαρούμενη που σε γνώρισα και ας βιάσαμε τα συναισθήματα μας είμαι χαρούμενη που υπάρχεις που ανασαίνεις που γελάς που απολαμβάνεις την ζωη σου που κοιμάσαι που ξυπνάς που ευχαριστιεσαι εναν πρωινό καφέ που  γουργουριζεις γαλήνιος στον ύπνο σου που κοιτάς τον ουρανό που είσαι αντιδραστικος απέναντι σχεδόν στα πάντα που τρως που πλένεις το σώμα σου που το στήθος σου απολαμβάνει   ζωντανά κάθε  ανάσα που μετράει μέσα στην μέρα που τα μάτια σου  κάνουν ήχο κάθε φορά που τρεμοπαίζουν πάνω σε μια νέα εικόνα..... ειμαι χαρουμενη ΑΚΌΜΑ κι αν δεν ειμαι μαζι σου να τα  απολαύσω όλα αυτά.


      Ακόμα κι αν δε πέσουμε ξανά ο ένας στον άλλο
η διαδρομή μας αξίζει τα ξεχασμένα κρατημένα δάκρυα που αφήνω να θολωνουν τις εικονες μου που και που ......
     Ακόμα κι αν δεν είσαι εδώ να  τα δεις.....
Όπου και να είσαι όπου και να ειμαι 
σε ευχαριστώ που κάποτε ήμασταν κάπου μαζί!

03 Απριλίου 2014

Λόγια του παραθύρου

   


       Ένα βράδυ όπως πολλά άλλα  έκανε και χθες  την διαδρομή του ήσυχα  καλοκουρδισμένα, και εγώ καθόμουν στο παράθυρο με τον καφέ μου στο ένα χέρι και το τσιγάρο στο άλλο, ποιητική  η εικόνα μου φανταζόμουν, σιγοτραγουδουσα κάθε κομμάτι που ερχόταν και έφευγε σε μια γλυκεία γαλήνη  με ένα μυαλό ήσυχο  σιωπηλό και ήταν τόσο βολικό εκείνη την στιγμή να χάνομαι σε μια εικόνα και έναν στίχο πάρα σε σκέψεις .
     Όταν αποφάσισα να εγκαταλείψω την ησυχία μου για να γυρίσω στην συζήτηση μας με την φίλη μου μια ερώτηση ήρθε να πυροδοτήσει την καταιγίδα σκέψεων που κάνω μέχρι και τώρα. 
<< Δεν σου λείπει η σχέση?>>  Αυτό που φυσικά εννοούσε ήταν  όντας καιρό πλέον ελεύθερη αν μου λείπει η ηρεμία η ασφάλεια και ταυτόχρονα η ένταση του έρωτα  και η γλυκεία οικειότητα μεταξύ δυο ανθρώπων . 
Η απάντηση μου ήταν όχι!  Δεν μου λείπει . 
       Δεν ήταν μια πικρόχολη απάντηση απο μια πικρόχολη γυναίκα. 
Πιστεύω στον έρωτα  στον τρελό    έρωτα αυτόν που σε αναλώνει  που σε αλλάζει που σε ομορφαίνει και σε διαφοροποιεί για 2 μάτια  ανάμεσα στα δισεκατομμύρια άλλους ανθρώπους . 
Πιστεύω σε αυτό .....
       Η σχέση προκύπτει  ή και όχι   δεν μου λείπει η διαδικασία  δεν χρειάζομαι ασφάλεια για να νιώσω ολόκληρη.
Δεν νιώθω ότι έχω την ανάγκη να βγω να το ψάξω  αφήνω την ζωη να μου φέρει οτι εκείνη θέλει να μου φέρει. διεκδικώ αυτά που αγαπώ 
Κάνοντας τον απολογισμό μου ως δω  πιστεύω ότι παίρνουμε αυτό που διεκδικούμε στο τέλος . 
Δεν θέλω να ζήσω μέτρια άνοστα συναισθήματα γιατί είχα ανάγκη να χωθώ στην ασφάλεια μιας σχέσης . 

      Κάθε ένας που μου έχει κάνει αυτή την ερώτηση πήρε την ίδια απάντηση άλλα, χθες είδα ξεκάθαρα στα μάτια της φίλης μου την απορία ....... μήπως τελικά φοβάμαι να εμπιστευτώ πλέον κάποιον? μήπως έχω γίνει φοβική?.
Όχι ...... Δεν φοβάμαι .......
       Δεν φοβάμαι να εμπιστευτώ και αυτό έβρισκα πάντα το πιο δυνατό και αδύναμο μου σημείο οτι  θέλω να εμπιστεύομαι να δίνω ευκαιρίες σε όλα αυτά  και αυτούς που οι άλλοι από φόβο αμηχανία αντικοινωνικοτητα ή ό,τι άλλο φοβούνται .... 
Μερικές φόρες  πιστεύω ότι αυτό με κάνει ευάλωτη αλλά όχι ......αυτό με κάνει αυτή που είμαι , καλό ή κακό. 

Γύρισα στο παράθυρο , χαμογέλασα 
είμαι χαρούμενη 
και οι καλύτερες μέρες μου δεν εχουν έρθει ακόμη.